Ebbenhouten Spoor 2008
|
Deze man kwam op negenjarige leeftijd uit Rwanda in West-Vlaanderen terecht. Nu spreekt hij even sappig West-Vlaams als u en ik. Hij is bij het grote publiek bekend van zijn passage op tv, waarin hij een klassiek geworden West-Vlaamse versie van Windows 98 aanleerde: ‘Rute 98, ‘Kjèrekèwere’, … (uit Alles kan beter).
|
Beste genodigden,
Vandaag de dag is het de gewoonte dat aan verdienstelijke Vlamingen jaarlijks een Gulden Spoor wordt uitgereikt. Samen met de afdeling N-VA Kortrijk leek het ons dan ook niet meer dan passend, in de Gulden Sporenstad ook een Spoor uit te reiken aan een Vlaming die zijn sporen heeft verdiend. Naar analogie van de gouden en ebbenhouten schoen die in de voetbal wordt uitgereikt, kozen wij er voor een Ebbenhouten Spoor uit te reiken aan een verdienstelijke nieuwe Vlaming. Iemand die door zijn doen en laten een bijdrage heeft geleverd voor Vlaanderen, iemand die Vlaanderen verrijkt.
We kozen er voor, dit kunstwerk, dit ebbenhouten spoor gemaakt door de kunstenaar Isidoor Godderis met de steun van Jan Meuleman uit te reiken aan Gilbert Nyatanyi. Gilbert is geboren in Ruanda en kwam op negenjarige leeftijd in Egem terecht. Hij is Ruandees, Vlaming en zeker West-Vlaming want bij het brede publiek werd hij beroemd toen hij meespeelde in televisiesketches van Alles Kan Beter en In de Gloria. Wie herinnert zich niet de scène waarin hij in het West-Vlaamse dialect een West-Vlaamse versie van Windows 98 -'Rute 98'- demonstreerde. Of die keer toen hij als zogezegd lid van een Zuid-Afrikaanse televisieploeg Kim Gevaert interviewde in het West-Vlaams. Met humor doorbrak hij het cliché over de migrant: een zwarte kon ook een volbloed West-Vlaming zijn.
Vlaanderen zendt ook zijn nieuwe zonen uit. Inderdaad want Gilbert is jurist en is nu aan de slag in de Tanzaniaanse hoofdstad Dar El Salaam voor Mkono & Co Advocates, een van de grootste advocatenkantoor in Oost-Afrika.
Net voor zijn vertrek schreef hij nog een boek over de moeizame relatie tussen België en de migranten uit de ex-koloniën. In dat boek, Symfonie van zwart in wit, beschrijft Gilbert Nyantanyi hoe België de Afrikaanse gemeenschap - toch 65.000 legale en nog eens zoveel illegale migranten groot - miskent en hoe door wantrouwen en een gebrekkige integratiepolitiek zeer veel Afrikaans talent verloren gaat.
In zijn boek schetst Gilbert Nyatanyi eerst de geschiedenis van de immigratie en gaat op zoek naar de oorzaken in het koloniale verleden en in de politieke gebeurtenissen die de laatste jaren de regio van de Grote Meren hebben gekenmerkt.
De Belgische Afrika-politiek sluit al te gemakkelijk de ogen voor de feitelijke aanwezigheid van een zwarte gemeenschap en is nog te weinig gebaseerd op een oprecht partnerschap en evenwichtige handelsbetrekkingen, vindt Gilbert Nyatanyi. Hij betreurt dat Afrikanen, arm of rijk, al dan niet opgeleid, hun continent blijven ontvluchten, want Afrika heeft alles – grondstoffen en menselijk potentieel – om een welvarend werelddeel te zijn.
Het boek is dan ook geen pleidooi voor open grenzen, maar veeleer voor een evenwichtig asiel- en migratiebeleid. Een strikt, streng en repressief beleid moet hand in hand gaan met werkelijke integratiekansen voor de immigranten. Een nieuwe Vlaming die nadenkt over de maatschappij, die dit in het Nederlands op papier zet en zo een bijdrage levert tot een brede maatschappelijke discussie. Een nieuwe Vlaming die er in slaagt via humor een bepaalde problematiek aan te kaarten. Die zijn wortels niet verloochent, maar die mee denkt en werkt aan Vlaanderen verdient de ebbenhouten spoor.
Helaas Vlaanderen zendt zijn nieuwe zonen uit. Tot deze voormiddag waren Gilbert en ik wanhopig op zoek naar een betaalbaar vliegtuig uit Bujumbura. De laatste week vlogen de mails dagelijks heen en weer tussen Dar El Salaam en Kortrijk. Het mocht niet baten. Gelukkig stuurde Gilbert een afgevaardigde die ook zijn boodschap zal vertolken.
Senator dr. Louis Ide
Vandaag de dag is het de gewoonte dat aan verdienstelijke Vlamingen jaarlijks een Gulden Spoor wordt uitgereikt. Samen met de afdeling N-VA Kortrijk leek het ons dan ook niet meer dan passend, in de Gulden Sporenstad ook een Spoor uit te reiken aan een Vlaming die zijn sporen heeft verdiend. Naar analogie van de gouden en ebbenhouten schoen die in de voetbal wordt uitgereikt, kozen wij er voor een Ebbenhouten Spoor uit te reiken aan een verdienstelijke nieuwe Vlaming. Iemand die door zijn doen en laten een bijdrage heeft geleverd voor Vlaanderen, iemand die Vlaanderen verrijkt.
We kozen er voor, dit kunstwerk, dit ebbenhouten spoor gemaakt door de kunstenaar Isidoor Godderis met de steun van Jan Meuleman uit te reiken aan Gilbert Nyatanyi. Gilbert is geboren in Ruanda en kwam op negenjarige leeftijd in Egem terecht. Hij is Ruandees, Vlaming en zeker West-Vlaming want bij het brede publiek werd hij beroemd toen hij meespeelde in televisiesketches van Alles Kan Beter en In de Gloria. Wie herinnert zich niet de scène waarin hij in het West-Vlaamse dialect een West-Vlaamse versie van Windows 98 -'Rute 98'- demonstreerde. Of die keer toen hij als zogezegd lid van een Zuid-Afrikaanse televisieploeg Kim Gevaert interviewde in het West-Vlaams. Met humor doorbrak hij het cliché over de migrant: een zwarte kon ook een volbloed West-Vlaming zijn.
Vlaanderen zendt ook zijn nieuwe zonen uit. Inderdaad want Gilbert is jurist en is nu aan de slag in de Tanzaniaanse hoofdstad Dar El Salaam voor Mkono & Co Advocates, een van de grootste advocatenkantoor in Oost-Afrika.
Net voor zijn vertrek schreef hij nog een boek over de moeizame relatie tussen België en de migranten uit de ex-koloniën. In dat boek, Symfonie van zwart in wit, beschrijft Gilbert Nyantanyi hoe België de Afrikaanse gemeenschap - toch 65.000 legale en nog eens zoveel illegale migranten groot - miskent en hoe door wantrouwen en een gebrekkige integratiepolitiek zeer veel Afrikaans talent verloren gaat.
In zijn boek schetst Gilbert Nyatanyi eerst de geschiedenis van de immigratie en gaat op zoek naar de oorzaken in het koloniale verleden en in de politieke gebeurtenissen die de laatste jaren de regio van de Grote Meren hebben gekenmerkt.
De Belgische Afrika-politiek sluit al te gemakkelijk de ogen voor de feitelijke aanwezigheid van een zwarte gemeenschap en is nog te weinig gebaseerd op een oprecht partnerschap en evenwichtige handelsbetrekkingen, vindt Gilbert Nyatanyi. Hij betreurt dat Afrikanen, arm of rijk, al dan niet opgeleid, hun continent blijven ontvluchten, want Afrika heeft alles – grondstoffen en menselijk potentieel – om een welvarend werelddeel te zijn.
Het boek is dan ook geen pleidooi voor open grenzen, maar veeleer voor een evenwichtig asiel- en migratiebeleid. Een strikt, streng en repressief beleid moet hand in hand gaan met werkelijke integratiekansen voor de immigranten. Een nieuwe Vlaming die nadenkt over de maatschappij, die dit in het Nederlands op papier zet en zo een bijdrage levert tot een brede maatschappelijke discussie. Een nieuwe Vlaming die er in slaagt via humor een bepaalde problematiek aan te kaarten. Die zijn wortels niet verloochent, maar die mee denkt en werkt aan Vlaanderen verdient de ebbenhouten spoor.
Helaas Vlaanderen zendt zijn nieuwe zonen uit. Tot deze voormiddag waren Gilbert en ik wanhopig op zoek naar een betaalbaar vliegtuig uit Bujumbura. De laatste week vlogen de mails dagelijks heen en weer tussen Dar El Salaam en Kortrijk. Het mocht niet baten. Gelukkig stuurde Gilbert een afgevaardigde die ook zijn boodschap zal vertolken.
Senator dr. Louis Ide