ebbenhouten spoor 2010
|
Deze Iraniër kwam jaren geleden met een studiebeurs naar Antwerpen. Hij combineerde de studies tandheelkunde en geneeskunde. En om het financieel plaatje rond te krijgen deed hij tussen door ook nog eens studentenjobs. Doe het hem maar eens na. Dit betekende vele jaren keihard werken, zonder vakantie en zonder het weerzien van ouders of familie. Wat Nasser Nadjmi bereikte is niet minder dan uitzonderlijk. Inmiddels behoort hij dan ook tot de wereldtop op gebied van mond-, kaak- en gezichtschirurgie. |
Waarde heer voorzitter van het parlement, beste voorzitter, beste parlementsleden, genodigden, leden van de pers. Welkom, Nasser Nadjmi.
Vandaag wordt voor de derde keer de Ebbenhouten Spoor uitgereikt. Vorig jaar viel zoals gezegd deze eer te beurt aan Sugar Jackson, daarvoor aan Gilbert Nyatanyi. Dit keer kozen we niet voor een BV, maar wel voor een BD, een bekende dokter. Canvas en Vitaya ontdekten collega Nasser Nadjmi al een tijdje terug. Terecht want deze maxillofaciaal chirurg is niet zomaar een arts.
Collega Nadjmi is mond-, kaak- en aangezichtschirurg en expert in het opereren van congenitale afwijkingen. De operaties die hij uitvoert, verbeteren voornamelijk de functionaliteit en bijgevolg in afgeleide orde de esthetiek bij zijn patiënten. Mensen met schisis of in de volksmond het gespleten verhemelte worden door Nasser Nadjmi gedurende jaren behandeld en opgevolgd.
Het is bij uitstek een discipline die enorm veel visie vergt van de chirurg zelf, elk geval is namelijk uniek. Door de jaren heen ontwikkelde Nasser eigen inzichten en werd hij op dit domein een absolute autoriteit.
Ik ben ook blij Bart De Wever hier te mogen begroeten, want collega Nadjmi en Bart delen alvast heel wat passies. Zo gaat er in de pers geen week voorbij of Nasser (of Bart) steekt de loftrompet over Antwerpen. “Antwerpse gezelligheid” voor Nasser, “de grootste stad van Vlaanderen” voor Bart. Voor Nasser Nadjmi is Vlaanderen zijn thuis is geworden. Het valt me ook op dat Nasser, in tegenstelling tot wat tegenwoordig gangbaar is, niet vies is om “Vlaanderen” in de mond te nemen. Meer nog, deze nieuwe Vlaming heeft een boodschap voor Vlaanderen. Ik citeer uit een interview: “Chauvinisme is een positieve eigenschap. Maar hier vind ik geen fierheid terug, behalve in Antwerpen.” Einde citaat.
Mochten wij Vlamingen over een dosis, al was het zelfs maar een homeopathische dosis, fierheid beschikken dan was het communautair gekrakeel al lang geschiedenis. Iraniërs of moet ik zeggen Perzen zijn wel een trots volk. Ze hebben een rijke geschiedenis. Darius en Persepolis behoren tot de eindtermen van het Vlaams onderwijs, niet?
De interviews die Nasser Nadjmi af en toe geeft, zijn vaak gelardeerd met een fier bewustzijn van de geschiedenis en toekomst van zijn oorsprongland Iran. Opgegroeid midden de Perzische cultuur, ook thuis want zijn vader was immers archeoloog, leidde dit ook tot de keuze voor het diepculturele Europa en niet voor het veelbelovende VSA.
Perzië is vaak een bron van inspiratie voor kunstenaars, ook voor Westerse kunstenaars. Antonio Salieri, een niet onverdienstelijk componist die bij de brede bevolking bekendheid verwierf dankzij de film Amadeus, componeerde de opera ‘Palmira, regina di Persia’. Misschien, Nasser, ken je het stuk of hoorde je het al eens, zoniet moet je het toch eens gaan beluisteren, samen met Bart misschien want ook deze passie delen jullie: de liefde voor de Vlaamse opera. Als het aan Nasser zou liggen werd opera verplicht worden in ons Vlaams onderwijs, het onderwijs dat hij vaak bejubelt en dat hem enorme kansen bood, die hij met beide handen greep.
Nasser Nadjmi spoelde op 17-jarige leeftijd aan in Vlaanderen. Hij zou kapitein voor de lange omvaart worden. Na zijn hogere opleiding aan de zeevaartschool, die in het Engels werd gegeven, besloot hij deel te nemen aan toelatingsproeven voor geneeskunde en tandheelkunde. Hij had slechts enkele weken de tijd om het Nederlands onder de knie krijgen. Met een doorgedreven “Q & A” een methode die journalisten, politici en woordvoerders hier wel kennen, lukte dat: dokter Nadjmi slaagde en kon zijn studies aanvatten.
Alsof dit nog niet zwaar genoeg was, combineerde hij de studies tandheelkunde en geneeskunde ook nog een keer. En om het financieel plaatje rond te krijgen deed hij tussen door ook nog eens studentenjobs. Doe het hem maar eens na. Dit betekende vele jaren keihard werken, zonder vakantie en zonder het weerzien van ouders of familie. Wat Nasser Nadjmi bereikte is niet minder dan uitzonderlijk.
Uit interviews met collega Nadjmi blijkt dat hij een man is van de zelfredzaamheid. Ook omwille van een zekere Iraanse fierheid wou hij onafhankelijk en zonder enige steun zijn weg zoeken in Vlaanderen. Bovendien hing er nog een zwaard van Damocles boven de goede dokter zijn hoofd : gezien zijn drukke bezigheden hier bij ons in Vlaanderen, was hij niet in staat zijn legerdienst in Iran te vervullen, waarvoor hij ook nog eens werd beboet…
Collega Nadjmi maakte Antwerpen en Vlaanderen tot zijn thuis. Hij vond er zijn vrouw en zijn twee kinderen groeien hier op. Toch blijft zijn liefde voor Iran en het Farsi groot. Ook al kent het land vele moeilijkheden en is het politiek op zoek naar zichzelf. Teheran is zo jong dat de kracht van het volk het democratiseringsproces in zich heeft, ik ben daarvan overtuigd. Ook Vlaanderen heeft dit in zich, maar wordt vaak vereenzelvigd internationaal vereenzelvigd met wat het niet is. Inderdaad collega Nadjmi, als we de internationale omgeving mogen geloven, bent u terecht gekomen in een krampachtig Vlaanderen, een racistisch Vlaanderen, een Vlaanderen van agressie.
Dat bepaalde gebeurtenissen tot deze karikatuur geleid hebben is een bijzonder jammerlijke zaak. En het is verduiveld moeilijk deze klok ook maar een beetje terug te draaien. Vlaanderen ligt niet goed in de diplomatie noch in de internationale pers. U stelde in een interview dat u nooit met discriminatie te maken hebt gehad, mede dankzij het feit dat je Nederlands sprak en je behoorlijk goed ingeburgerd was. Welnu, laat dit een voorbeeld zijn voor die andere nieuwe Vlamingen en misschien kunt u wel een stukje ambassadeur zijn en het verkeerde beeld van Vlaanderen bijstellen.
Nasser Nadjmi ik wens u het beste in al wat u doet. Voor uw vrouw en kinderen. Je bent een voorbeeld, niet alleen omwille van jouw diploma’s, je job waarin je excelleert, … maar door uw persoonlijkheid. Door uw zijn. Ik hoop dat u vele mensen mag inspireren in Vlaanderen en daarbuiten. Ik overhandig u bij deze met de nodige schroom én een zekere trots deze Ebbenhouten Spoor.
Dr. Louis Ide,
Senator N-VA